திசை மாறிய பறவை (06)

மதுரை மாவட்டம் திருமங்கலத்தைத் சேர்ந்தவர் சிங்காரவேலு. பொறி.வா.,மேலா.மே. (B.E.,M.B.A) பட்டதாரி. தமிழக அரசுத் துறை ஒன்றில் உயர் பதவி வகித்து 25 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஓய்வு பெற்றவர். அவரது மனைவியின் பெயர் இரமாமணி. முனைவர் பட்டம் பெற்று அரசுக் கல்லூரி ஒன்றில் தமிழ்த் துறைத் தலைவராகப் பணியாற்றி ஓய்வு பெற்றவர் !

 

இந்த இணையருக்கு இரண்டு ஆண் பிள்ளைகள். கார்த்திகைச்செல்வன், சண்முகானந்தம் என்று பெயர். பெண் குழந்தை ஏதும் இல்லை. இருவரையும் பொறியியலில் பட்டதாரியாக்கி (B.E) (பொறி.வா) அழகு பார்த்தனர். பொறியியல் பட்டம் அல்லாது மேலாண்மையியலில் மேதைப் பட்டமும் (M.B.A) பெற வைத்தனர் !

 

பிள்ளைகளின் மேல் அதிக அன்பும் பற்றும் வைத்திருந்த இவ்விணையர், பொறியியலில் மேற்படிப்புப் படிக்க வெளிநாட்டிற்கும் அனுப்பி வைத்தனர். நான்காண்டு இடைவெளியில் அண்ணன் தம்பி இருவரும் ஒருவர் பின் ஒருவராக வெளிநாட்டுப் படிப்புக்காகச் சென்றதால்,- அண்ணன் வெளிநாட்டில், தம்பி தன் பெற்றோருடன் என்ற நிலையில் – சிங்காரவேலு – இரமாமணி இணையருக்கு மனக் கவலையோ, தனிமை உணர்வோ ஏற்படவில்லை !

 

மூத்த பிள்ளை கார்த்திகைச் செல்வனுக்கு  காரைக்குடியைச் சேர்ந்த மருத்துவர் ஒருவர் மனைவியானார். திருமணமாகி ஈராண்டிலேயே அவர் தன் மனைவியுடன் அமெரிக்காவில் வேலை தேடிக் கொண்டு அங்கேயே வாழலானார் !

 

இரண்டாவது பிள்ளை சண்முகானந்தத்திற்கு  சேலத்தைச் சேர்ந்த பொறியியல் பட்டதாரிப் பெண் ஒருவர் மனைவியானார். அவரும் விரைவிலேயே பொருத்தமான ஒரு வேலையைத் தேடிக்கொண்டு சுவிட்சர்லாந்து நாட்டில் வாழலானார் !

 

இரு பிள்ளைகளுக்கும் திருமணமாகி சில ஆண்டுகள் வரை சிங்காரவேலுவும் இரமாமணியும் தத்தமது அரசுப் பணியில் இருந்தமையால் பிள்ளைகள் இருவரையும் பிரிந்து  வாழ்வதில் அவர்களுக்குப் பெருத்த துன்பமோ, தனிமை உணர்வோ தோன்றவில்லை !

 

பகற் பொழுதில் அலுவலகப் பணி / கல்லூரிப் பணி, இரவில் வெளிநாட்டில் இருக்கும் பிள்ளைகளிடம் துழனி (PHONE) வழி உரையாடல் என்று  அவர்களுக்குப் பொழுது போயிற்று. ஆனால் அடுத்த சில ஆண்டுகளிலேயே நிலைமை மாறிற்று. ஒருவர் பின் ஒருவராக இருவரும் பணியிலிருந்து ஓய்வு பெற்றனர் !

 

முதலில் ஓய்வு பெற்றவர் சிங்காரவேலு. அவர் மனைவி ஓய்வு பெற இன்னும் சில ஆண்டுகள் இருந்தன. பிள்ளைகள் வெளிநாட்டில், மனைவி கல்லூரியில். சிங்காரவேலு அப்பொழுதுதான் தனிமையின் தாக்கத்தை முழுவதுமாக உணர்ந்தார். !

 

சிங்காரவேலுவுடன் பணிபுரிந்த  ஒருவர், ஒருநாள் அவரைக் காண வீட்டிற்கு வந்திருந்தார். தனிமையின் அழுத்தத்தினால் மனமும் உடலும் சோர்ந்து போயிருந்த அவருக்கு நண்பரின் வருகை பாலைவனச் சோலையைக் கண்டது போல் புத்துணர்வைத் தந்தது. வழக்கமான நலம் உசாவலுக்குப் பின் நண்பர், சிங்காரவேலுவிடம் கேட்டார், “என்ன சிங்காரவேலு ! இப்படித் தனிமையில் அகப்பட்டு உன்னை நீயே வருத்திக் கொள்கிறாய் ! வெளிநாட்டிலிருக்கும் உன் பெயரன் பெயர்த்திகளில் ஓரிருவரை அழைத்துவந்து உங்கள் வீட்டில் வைத்துக்கொண்டால் உனக்கும் உன் மனைவிக்கும் தனிமை உணர்வு தோன்றாதல்லவா ? இங்கேயே அவர்களைப் பள்ளியில் சேர்த்து  நீங்கள் படிக்க வைக்கலாமே”  என்றார் !

 

நீண்ட நேரம் பேசாமல் அமைதியாக  இருந்த சிங்காரவேலுவின் கண்களில் நீர் துளும்பிற்று. பிறகு மெல்லப் பேசலானார். ”பெரியவனுக்கு இரண்டு பெண் குழந்தைகள். 10 மற்றும்  8 அகவையான அவர்களில் யாராவது ஒருவரை இங்கு அனுப்பு, எனக்கும் உன் அம்மாவுக்கும் ஆறுதலாக இருக்கும்; நாங்கள் அக்குழந்தையை இங்கு படிக்க வைக்கிறோம்” என்றேன் !

 

”என் மனைவி அதற்கு ஒப்புக்கொள்ள மாட்டாள். அவள் படிப்பதற்குத் தரமான பள்ளி அங்கு இருக்காது. அவள் எதிர்காலமே இதனால் பாதிக்கப்படும். ஆகையால் நீங்கள் சுவிட்சர்லாந்தில் இருக்கும் தம்பியிடம் கேட்டுப் பாருங்கள்” என்று சொல்லிவிட்டார் !

 

“என்னப்பா இப்படிச் சொல்கிறாய் ? நீ இங்கு தானே படித்தாய் ? தரமான கல்வி உனக்கு இங்கு தானே கிடைத்தது. உன் மகளுக்கு மட்டும் இங்கு நல்ல கல்வி கிடைக்காமலா போய்விடும் ? நானும் உன் தாயும் இங்கு தனிமையில் இருப்பதை எண்ணிப்பார்” என்றேன் !

 

”இல்லையப்பா ! என் மனைவி இதற்கு ஒத்துக்கொள்ள மாட்டாள். இனி இதைப் பற்றிப் பேசவேண்டாம்” என்று சொல்லிவிட்டார் ! ”சரியப்பா” என்று சொல்லிவிட்டு, சுவிசர்லாந்தில் இருக்கும் இளைய மகனுடன் பேசினேன். அகவை முதிர்ந்த காலத்தில் பிள்ளைகளின் அணுக்கம் இல்லாமல் நாங்களிருவரும் தனிமையில் இருப்பது கொடிய துய்ப்பாக (அனுபவம்) இருக்கிறது. எங்கள் வாழ்நாள் விரைந்து முடிவுக்கு வந்துவிடுமோ என்று அச்சப்படுகிறேன். ஆகையால் எங்களுக்கு ஆறுதலாக இருக்கும் பொருட்டு உன் பெண்ணையோ (7 அகவை) அல்லது பிள்ளையையோ (5 அகவை) இங்கு எங்களுடன் இருக்க ஏற்பாடு  செய். நாங்கள் நல்ல பள்ளியில் சேர்த்துப் படிக்க வைக்கிறோம்” என்றேன் !

 

“இல்லையப்பா ! அவர்களில் யாரையும் அங்கு அனுப்ப என் மனைவி சம்மதிக்க மாட்டாள். அதுவுமல்லாமல் அங்குள்ள வெப்பநிலை அவர்களின் உடலுக்கு ஒத்துக்கொள்ளாது. நீங்கள் வேண்டுமானால் அமெரிக்காவில் இருக்கும் அண்ணனிடம் கேட்டுப் பாருங்கள்” என்று கூறிவிட்டார் !

 

“நாங்கள் தனிமையில் இருக்கிறோம்” என்பதை எடுத்துச் சொன்னேன்.” ”அதற்கு நான் என்னப்பா செய்ய முடியும் ? நிறைய புத்தகங்களை வாங்கிப் படியுங்கள்; தொலைக்காட்சி நிகழ்ச்சிகளைப் பாருங்கள். சமையலறையில் நீங்கள் அம்மாவுக்கு உதவி செய்யலாமே, நன்றாகப் பொழுது போகும்” என்கிறார் இளையபிள்ளை !

 

”சரியப்பா ! உன் அண்ணன் 2027 –ல் தான் இங்கு வரமுடியும் என்றும் அதுவரை குழந்தைகள் படிப்பு, மனைவியின் மருத்துவப் பணி  போன்ற பல பிணைப்புகள் உள்ளன என்றும் கூறுகிறார், நீயாவது ஒரு மாத விடுப்பில் குடும்பத்தினருடன் இங்கு வர முயற்சி செய்” என்று கேட்டேன். அதற்கு அவர், “இல்லையப்பா ! நானும் 2026 இறுதி வரை அங்கு வர இயலாது “ என்று  கூறிவிட்டார் !

 

“சரியப்பா ! அதற்குள் எனக்கு  ஏதாவது ஆகிவிட்டால், உன் தாயார் ஆதரவற்ற தனிமரமாகிப் போவார். அல்லது எனக்கு முன் உன் தாயார் போய்விட்டால் நான் தனிமரமாகித் தவித்துப் போவேன். இத்தகைய நிலைமையை எண்ணித் தான்  மிகவும் கவலைப் படுகிறேன்” என்றேன் !

 

”இப்படி நீங்கள் கவலைப் பட்டு ஒன்றும் ஆகப் போவதில்லை. எங்கள் நிலையை நீங்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அப்படி உங்களுக்கோ , அம்மாவுக்கோ ஏதாவது ஒன்று ஆகிவிட்டால், மாமா மதுரையில் தானே இருக்கிறார். அவர் ஆதரவாக இருப்பார். நாங்கள் வராவிட்டால் என்ன ?” என்று எனக்குத் தன் நிலையைத் தெளிவு படுத்திவிட்டார் !

 

”திருமணத்திற்குப் பின் மனைவி கிழித்த கோட்டைத் தாண்டாத கணவனாக என் இரு மகன்களும் மாறிப் போய்விட்டனர். வெளிநாட்டில் கிடைக்கும்  பகட்டான வாழ்க்கையும், பணமும் மகன்கள் இருவரது மனத்தையும் நிறம்மாறச் செய்துவிட்டது ! பிள்ளைகள் இருவரையும் மேற்படிப்புக்காக மேல் நாட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தது நாங்கள் செய்த மாபெரும் தவறு என்பதை இப்போது உணர்கிறேன்.  அதன் பலனை இப்போது நாங்கள் துய்க்கிறோம் (அனுபவிக்கிறோம்)“ என்று துன்பியல் உணர்வு மேலோங்க அழாதக் குறையாகச் சொன்னார்  !

 

”படிப்புப் பருவம்  வரை ”அப்பா ! அம்மா !” என்று எங்கள்    கால்களையே சுற்றிச் சுற்றி வந்த  பிள்ளைகள் இருவரும்  வெளிநாட்டு வாழ்க்கையின் சுவைகண்டு திசை மாறிய பறவைகளாகிவிட்டனர். சிறகு முளைத்துப் பறக்கத் தொடங்கிய பின்  குஞ்சுகள்  தாய்ப் பறவையை நினைத்துப் பார்ப்பதில்லை ! மனித வாழ்வும் அப்படித்தான் போலும்” ! சொல்லி முடித்த பின் சிங்காரவேலுவின் கண்களில் நீர் தாரை தாரையாக வழிந்து கொண்டிருந்தது !

 

இந்தச் சூழ்நிலையின் வலியால் கண்களில் துளும்பிய நீர் பார்வையை மறைக்க நண்பர் எழுந்து வணங்கிவிட்டு பேசாமலேயே விடைபெற்றுச் சென்றார். இது நடந்து இரண்டு மாத அளவிலேயே சிங்காரவேலுவும் நெஞ்சுவலி என்று படுத்தவர் மீண்டு எழாமலேயே தன் இறுதி மூச்சைத் தொலைத்துவிட்டு அடங்கிவிட்டார் !!

 

குஞ்சுளில் ஒன்று கோதையின் காலடியில் கிடக்கிறது அமெரிக்க நாட்டுக் கலிபோர்னியாவில் ! இன்னொன்று  ஆல்ப்ஸ் மலையின் உச்சியில் அதன் அழகைச் சுவைத்துக்கொண்டு ஆலோலம் பாடிக்கொண்டிருக்கிறது சுவிட்சர்லாந்து நாட்டில் ! தாய்ப்பறவையோ தனிப் பறவையாக, அழுத கண்ணும் வீங்கிய முகமுமாக - மதுரை, திருமங்கலத்தில் ! என்னே மனித வாழ்க்கை !

 

மேனாட்டுப் பணமும் நாகரிகமும்  நம் பிள்ளைகளின் நெஞ்சில் நிறைந்திருக்கும் அன்பையும், பற்றையும் அடியோடு வழித்துத் துடைத்து எறிந்துவிட்டு, அவர்களை விலங்குகளுக்கு இணையாக்கி மகிழும் போலும் ! 

---------------------------------------------------------------------------------------------

ஆக்கம் + இடுகை,

வை.வேதரெத்தினம்,

[maraimani2021@gmail.com]

ஆட்சியர்,

“திசை மாறிய பறவைகள்” வலைப்பூ,

[திருவள்ளுவராண்டு: 2054, சிலை (மார்கழி) 01]

[17-12-2023}

-----------------------------------------------------------------------------------------------